آموزشی

به آنها بیاموزید که رضایت را به تاخیر بیندازند.

چه آب نبات قبل از شام باشد و چه حذف تکالیف مدرسه برای رفتن به زمین بازی، بچه ها وقتی می خواهند آنچه را که می خواهند می خواهند. اما تشویق کودک به صبر کردن به او کمک می کند تا خودکنترلی کند، مهارتی که در طول زندگی به آن تکیه خواهد کرد.

والتر میشل، دکترای روانشناسی در دانشگاه کلمبیا، در یک آزمایش مهم که در سال 1968 آغاز شد و هنوز ادامه دارد، گروهی از بچه های 4 ساله را در اتاقی با یک زنگ، سه گل ختمی و یک مارشملو تنها گذاشت. انتخاب: اگر زنگ را می زدند، او برمی گشت و می توانستند یک مارشملو بگیرند. اما اگر منتظر می ماندند تا خودش برگردد، دو عدد مارشمالو می گرفتند. برخی از بچه ها زنگ را در چند ثانیه به صدا درآوردند، در حالی که برخی دیگر 20 دقیقه کامل عرق کردند. سپس دکتر میشل صدها نفر از این کودکان پیش دبستانی را تا بزرگسالی دنبال کرد. کسانی که می‌توانستند صبر کنند، به کالج‌های بهتری رفتند و در کنار آمدن با ناامیدی و استرس ماهرتر شدند. بچه هایی که نمی توانستند در بزرگسالی به قلدر و مشکلات مواد مخدر تبدیل شوند. یافته‌ها بر این واقعیت تأکید می‌کند که اگر کودک بتواند تکانه‌های خود را کنترل کند - و چشمش به جایزه باشد - بهتر می‌تواند انواع چالش‌ها را مدیریت کند.

برای پرورش خودکنترلی، دکتر کیندلون توصیه می‌کند قوانین خانه را وضع کنید - مانند "به محض درآوردن کت خود را در کمد آویزان کنید" - و آنها را بدون استثنا اجرا کنید. وقتی کودک یاد بگیرد که این قوانین قابل مذاکره نیستند، راحت تر می پذیرد که اول تکلیف است و بعد تلویزیون یا اینکه اتاقش باید قبل از یک بازی تمیز شود. و به زودی انجام این کارها تبدیل به یک عادت می شود.

به آنها بیاموزید که رضایت را به تاخیر بیندازند.

چه آب نبات قبل از شام باشد و چه حذف تکالیف مدرسه برای رفتن به زمین بازی، بچه ها وقتی می خواهند آنچه را که می خواهند می خواهند. اما تشویق کودک به صبر کردن به او کمک می کند تا خودکنترلی کند، مهارتی که در طول زندگی به آن تکیه خواهد کرد.

والتر میشل، دکترای روانشناسی در دانشگاه کلمبیا، در یک آزمایش مهم که در سال 1968 آغاز شد و هنوز ادامه دارد، گروهی از بچه های 4 ساله را در اتاقی با یک زنگ، سه گل ختمی و یک مارشملو تنها گذاشت. انتخاب: اگر زنگ را می زدند، او برمی گشت و می توانستند یک مارشملو بگیرند. اما اگر منتظر می ماندند تا خودش برگردد، دو عدد مارشمالو می گرفتند. برخی از بچه ها زنگ را در چند ثانیه به صدا درآوردند، در حالی که برخی دیگر 20 دقیقه کامل عرق کردند. سپس دکتر میشل صدها نفر از این کودکان پیش دبستانی را تا بزرگسالی دنبال کرد. کسانی که می‌توانستند صبر کنند، به کالج‌های بهتری رفتند و در کنار آمدن با ناامیدی و استرس ماهرتر شدند. بچه هایی که نمی توانستند در بزرگسالی به قلدر و مشکلات مواد مخدر تبدیل شوند. یافته‌ها بر این واقعیت تأکید می‌کند که اگر کودک بتواند تکانه‌های خود را کنترل کند - و چشمش به جایزه باشد - بهتر می‌تواند انواع چالش‌ها را مدیریت کند.

برای پرورش خودکنترلی، دکتر کیندلون توصیه می‌کند قوانین خانه را وضع کنید - مانند "به محض درآوردن کت خود را در کمد آویزان کنید" - و آنها را بدون استثنا اجرا کنید. وقتی کودک یاد بگیرد که این قوانین قابل مذاکره نیستند، راحت تر می پذیرد که اول تکلیف است و بعد تلویزیون یا اینکه اتاقش باید قبل از یک بازی تمیز شود. و به زودی انجام این کارها تبدیل به یک عادت می شود.